معنی بار شکسته - جستجوی لغت در جدول جو

بار شکسته

لغت نامه دهخدا

(شِ کَ تَ / تِ)

که بام درهم فروریخته دارد. که بام نادرست و خراب دارد. بام فروریخته. شکسته بام. خراب. ویران:
یارب کی بینم آسیای فلک را
آب زده، سنگ سوده، بام شکسته.
خاقانی.

لغت نامه دهخدا

بال شکستن

(مُ)

شکستن بال. خرد کردن بال. انکسار بال اعم از بال آدمی یا طیور.

لغت نامه دهخدا

شاخ شکسته

(اُ تُ)

مطیع و منقاد. (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

زبان شکسته

(مُ تَ / تِ)

کژمژزبان. لال پتی:
گویی زبان شکسته و گنگ است بت ترا
ترکان همه شکسته ز بانگ تواند نون.
عماره.
رجوع به ناظم الاطباء ذیل شکسته زبان شود

لغت نامه دهخدا

زبان شکسته

(زَ نِ شِ کَ تَ / تِِ)

کنایه از زبان لکنت دار. (آنندراج). کنایه از زبان الکن. (مجموعۀ مترادفات ص 191) :
تنها نه اشک راز مرا جسته جسته گفت
غماز رنگ هم به زبان شکسته گفت.
صائب.
غبار خط به زبان شکسته میگوید
که فیض صبح بناگوش یار را دریاب.
صائب

لغت نامه دهخدا

نام شکسته

بدنام:
زیر فلک نیست هیچ جنس و گر هست
هست بنوعی ز دهر نام شکسته.
خاقانی.
با نام شکستگان نشستن
نام من و نام خود شکستن.
نظامی

لغت نامه دهخدا

کارشکسته

(پَ دَ / دِ)

کارکشته. ذلول. مذلل در عمل: لاذلول، نه کارشکسته، ای مذلله بالعمل. (تفسیر ابوالفتوح رازی)

لغت نامه دهخدا